نحوه‌ی اتصال فلش دیسک به پلتفرم اندروید

همانطور که می‌دانید امروزه دیگر بحث فضای ذخیره‌سازی تحت پلتفرم های اندرویدی به مانند گذشته داغ نیست. به حقیقت این قضیه می توان با یک مقایسه کوچک بین فضای ذخیره سازی داخلی دستگاه‌های اندرویدی با پلتفرم‌های چند سال پیش پی برد. اما باید این را هم مد نظر داشت که خیلی از کاربران گوشی‌های هوشمند هم امروزه برخی فیلم‌ها را روی پلتفرم اندرویدی خود می‌بینند. در چنین حالتی شاید نیاز به یک چیز خاص داشته باشیم. چرا که با وجود چنین فیلم‌هایی, دستگاه‌های اندرویدی حتی با وجود حافظه‌های جانبی میکرو نیز احتمالاٌ با کمبود فضای ذخیره‌‌سازی روبرو خواهند شد. شاید شما حدس زده باشید که منظور از آن کلمه چیز خاص چیست؟ بله احتمالا درست حدس زده‌اید.فلش دیسکها!
همانطور که میدانید این نوع حافظه‌های جانبی نسبت به میزان ظرفیت و حجم فیزیکی کوچکی که ارائه می‌کنند در مقایسه با حافظه‌های دیگر بسیار ارزان‌تر هستند.
در حال حاضر تعداد دستگاه‌های اندرویدی که به صورت کامل از درگاه USB پشتیبانی می‌کنند بسیار اندک است. بنابراین برای برخورداری از قابلیت اتصال فلش دیسک به پلتفرم اندرویدیتان باید اقدامات جانبی‌ای را انجام دهید.
دیگر وقت آن رسیده به اصل ماجرا که همان نحوه‌ی اتصال فلش دیسک به دستگاه اندرویدی و استفاده از محتویات آن است بپردازیم. با ما همراه باشید.

موارد مورد نیاز برای برقراری این اتصال:

در حال حاضر اولین چیزی که باعث می‌شود تا از قابلیت اتصال بهره‌مند شویم. چیزی نیست به جز رابط و استاندارد نرم افزاری USB On-The-Go (OTG).تاریخچه راه اندازی واستفاده از این استاندارد به سال 2001 میلادی برمی‌گردد. اما هیچ جای نگرانی‌ وجود ندارد چرا که این استاندارد با گذشت بیش از یک دهه از نسخه اندروید 3.1 که در سال 2011 منتشر شده نیز به پلتفرم‌های اندروید اضافه شده است. با توجه به اینکه در حال حاضر تقریباٌ تمامی پلتفرم‌های اندروید حداقل از این نسخه استفاده می کنند, می‌توان نتیجه گیری کرد که این قابلیت و استاندارد به صورت واقعی تحت اکثریت پلتفرم‌های اندروید قابل استفاده است. مهمترین شاخص و ویژگی استاندارد OTG این است که در هنگام اتصال پلتفرم اندرویدیتان به عنوان Master در نظر گرفته می‌شود. برای درک این موضوع مثالی می‌زنم. برای نمونه وقتی شما دستگاه اندرویدی خود را به کامپپیوتر شخصیتان با استفاده از کابل دیتا متصل می‌کنید در اینجا کامپیوتر شما حکم Master را داشته و پلتفرم اندرویدی هم در نقش Slave ظاهر می‌شود. در حقیقت تفاوت بین این دو حالت یعنی Master و Slave ارائه‌ی ویژگی‌هایی است که یکدیگر را از هم متمایز می‌کند. در اینجا Msater امکانات بیشتری را برای کاربران فراهم می‌کند. حال نکته جالب این است که با وجود اینکه پلتفرم اندرویدی تقریباٌ در تمامی زمینه‌ها نقش Slave را بازی می‌کند اما در قضیه‌ی اتصال به فلش دیسک این حالت برعکس است.
اگر به دقت متن را خوانده باشید حتماٌ به یاد دارید که گفتیم در حال حاضر اکثریبت دستگاه‌های اندرویدی از قابلیت OTG پشتیبانی می‌کنند. البته این واقعیت دارد اما این معنی پشتیبانی خودکار و بی‌قیدوشرط نیست. به این معنا که شما علاوه بر اینکه باید درایورهای گوشی مورد نظرتان را از وبسایت سازنده برای پشتیبانی کامل و شناسایی نرم افزاری دانلود کنید باید اعلام کنیم که متاسفانه برای استفاده از این قابلیت نیاز به دستگاه اندرویدی‌ای دارید که از جمیع جهات پشتیبانی سخت افزاری ارائه کرده باشد نه فقط پشتیبانی فیزیکی برای حالت میزبان تحت اتصال OTG.
برای اینکه کاملاٌ از پشتیبانی OTG از تمامی جهات تحت پلتفرم خود مطمئن شوید دو راه وجود دارد. یکی با جست وجو در مشخصات پلتفرمتان در کاتالوگ گوشی یا جست‌وجو در اینترنت و دیگری استفاده از برنامه‌ی USB OTG Checker .لذا پیشنهاد می‌شود قبل از انجام هر کار دیگری با استفاده از این دو روش از امکان استفاده از این قابلیت در گوشی خود مطمئن شوید.
نکته: ممکن است پلتفرم اندرویدی شما به صورت سخت افزاری از قابلیت OTG پشتیبانی کند اما درایور‌های نرم افزاری مناسب برای آن ارائه داده نشده باشد. در چنین موارد شما باید دستگاه خود را روت کرده,درایوهارا نصب کرده و با استفاده از یک رم جدید با قابلیت پشتیبانی از OTG نسبت به فلش کردن گوشی خود اقدام کنید. البته این اقدامات جزء مراحل فرعی فرایند کار محسوب می‌شوند.

استفاده از کابل OTG:

اگر از پشتیبانی کامل نرم افزاری و سخت افزاری تحت پلتفرم خود مطمئن شدید حالا نیاز است که کابل متناسب برای اتصال فلش دیسک به دستگاهتان را نیز تهیه کنید. نکته جالب این است که این نوع کابل‌ها از قیمت فوق العاده پایینی برخوردار هستند. البته از این نوع کابل‌ها انواع مختلفی می‌توان در بازار پیدا کرد. به عنوان مثال برخی کابلها هستند که علاوه بر قابلیت اصلی خود دارای قابلیت SD Card Reader نیز هستند. با این حال ما اصراری به استفاده از این نوع کابلهای خاص نداریم. و انتخاب آن را به خود شما واگذار می‌کنیم.

انتخاب فلش دیسک:

مورد نهایی که باید به آن اشاره کنیم انتخاب فلش دیسک,هارددیسک قابل حمل و یا SD Card همراه با رابط خواننده آن یعنی SD Card Reader است. در حالت عادی از تمامی این دستگاه‌های ذخیره سازی می‌توان استفاده کرد. لیکن در مورد انتخاب فلش دیسک باید در نظر داشته باشید که چون سیستم فایل آن FAT32 است باید چاره‌ای اندیشید. یک راه این است که آن را تحت فرمت NTFS قالب بندی کرد و راه دیگر استفاده از فلش دیسک مدل Kingston Digital Datatraveler SE9 16GB USB 2.0 ‌‌می‌باشد.

اتصال فلش دیسک به پلتفرم اندروید:

اگر شما تمامی شرایطی که پیشتر گفته شد در مورد پلتفرمتان برای اتصال اطمینان حاصل کردید. باید گفت که دیگر با فرایند سخت یا پیچیده‌ای روبرو نیستید. تنها کار باقی مانده اتصال کابل به پلتفرم اندرویدیتان است تا از یک حافظه حجیم با محتویات مورد نظر نهایت لذت را ببرید.
ابتدا کابل OTG را به دستگاه اندرویدیتان متصل کنید. سپس حافظه ذخیره سازی اعم از فلش یا هارددیسک را به کابل OTG وصل نمایید. با این کار در رابط کاربری سیستم عامل اندروید و در بخش نوار اعلانات با یک نماد USB مواجه خواهید شد. اگر کرکره اعلانات را پایین بکشید با یک گزینه که حکایت از اتصال حافظه جانبی را می دهد روبرو خواهید شد. سپس در صورتی که روی این اعلان ضربه‌ای بزنید با تنظیمات متناسب آن برخورد خواهید کرد.
همانطور که در تصویر می‌بینید عنوان کلیه‌ی گزینه‌ها ماهیت عملکرد آنها را مشخص می‌کند. شما می‌توانید تمامی تمامی فایلها را به همان ترتیبی که تحت ساختار گوشی می‌بینید مدیریت کنید. در آخر هم اگر کار دیگری نداشتید می توانید با لمس کردن گزینه Unmount USB storage اتصال نرم افزاریتان را بین کابل و گوشی قطع کنید.
در تصویر زیر می‌توانید نمایی از فلش دیسک که از طریق کابل OTG متصل شده را ملاحظه بفرمایید.
تصویر زیر هم نمایی از فرایند انتقال فایل را نشان می‌دهد.
به لطف فناوری OTG ما دیگر نیازی به بازکردن پوشش دستگاهمان برای دسترسی به micro SD و یا اجرای بازی‌های پیشرفته با مشکل بارگذاری آنها تحت حافظه داخلی نخواهیم داشت.